• Zondag 26 oktober had alles in zich van zo’n typische herfstzondag waarop je je eigenlijk afvraagt waarom je ooit bent gaan voetballen. Het waaide vies, het was fris en er dwarrelde soms nog een verdwaald beetje motregen door de lucht. Een typische zondag voor onze Joey om te klagen over het weer, koude voeten en dat het op Bali vast 28 graden en zonnig was. 

    Maar ondanks de herfstellende hing er iets anders in de lucht: revanche! Na het bekerdebacle was de blik weer strak gericht op het enige dat écht telt: het kampioenschap

    Waar Joey “Pindakaas” Schwidder niet over mocht klagen, was het extra uurtje slaap dat hij kreeg. De nacht van te voren ging de klok namelijk een uurtje terug. Je kunt dus zeggen dat hij knorrig en uitgeslapen was, een dodelijke combinatie. Door dat uitslapen was ook iedereen op tijd aanwezig. De ploeg mocht zich van de trainerstaf om 9 uur verzamelen in Limbricht. Eenmaal aanwezig kwam OVCS voor de 3e keer voor het verdongen feit te staan dat ze eerder waren dan de tegenstander en nog eerder waren dan het kantine/accommodatie personeel van de uitploeg. En dan sta je daar met je goede gedrag in de wind. Gelukkig zat er vrouwelijk schoon op het paard om te bekijken en waren de verhalen onverminderd sterk.

    OVCS 1 speelde die zondag uit tegen onze gemeentegenoot vv Zwentibold 3 uit Limbricht. Zwentibold had nog geen punten verzameld dit seizoen, maar speelde tot dusver pas 2 wedstrijden. Een echte bananenschil om over uit te glijden dus. En zoals iedere amateurploeg tijdens de warming up doet, wordt de warming up van de tegenstander eens goed bekeken. De analyse die daar bij hoorde: die moeten we kunnen pakken. Een opmerking die je vaak duur komt te staan, maar deze keer niet. Dus een stevige warming up, goed warm worden en voor de wissels een lekkere dikke jas om warm in te blijven.

    De eerste helft begon flitsend. Na 1 minuut werd de lat van het Zwentibold doel al getroffen. De rebound werd helaas ook niet tot een doelpunt omgezet. Typisch OVCS: binnen een minuut meer spektakel dan in sommige Eredivisie-wedstrijden in 90 minuten. Daarna viel het een beetje stil. Hoewel OVCS niet echt in de problemen kwam, creëerde de ploeg ook niet veel. Dat zorgde zowel binnen als buiten het veld voor de nodige frustratie. Een groot deel van het spel speelde zich af op de linkerflank, bestreken door Ricardo “Foeks” van der Plas en Joey “Pindakaas” Schwidder. Zwentibold had dat na 20 minuten ook goed door en zorgde dat de verdedigende stellingen daar want naar werden omgebouwd. Joey werd goed klem gezet, maar had eerlijkheidshalve ook wat ruzie met zijn eigen voeten en de bal. Na 25 minuten was hij moe gestreden en kwam er nieuw elan in de vorm van Ian “het blok” Theunissen. Ook hij werd vakkundig klemgezet en kwam niet verder dan wat balletjes terug. De eerste helft leek een bloedeloze 0-0 te gaan worden, tot OVCS zich ineens bedacht: “He wacht, we hebben ook nog een rechterflank.” Die rechterflank werd door slechts 1 man bestreken: Rick “de zaag” Leinarts. Die kreeg de bal, zette een rush a la Ivo Pinto in en rende zo dwars door de verdediging heen. Na een keurige voorzet was het Collin ”scheenplaatje” Snijders die de 0-1 in 2 pogingen tegen de touwen schoot. Daarmee was een remake van de bekerwedstrijd uitgesloten. Niet veel later was het Nanne “de laatkomer” Poiesz die, wederom in 2 pogingen, de 0-2 binnen schoot. Ditmaal was het Collin die de assist leverde voor een keurig uitgespeelde kans. Niet veel later floot de scheidsrechter voor de rust.

    Wat er in die rust precies verteld werd, kan ik u niet vertellen. De verslaggever mocht namelijk invallen en liep zich tijdens de rust buiten warm. Het zal ongetwijfeld iets zijn geweest over het afmaken van kansen en dat OVCS de wedstrijd meer naar zich toe moesten trekken door beter samen te spelen. Klinkt logisch, maar doet niemand wat mee.

    Na rust was de pijp bij Zwentibold wel een beetje leeg. OVCS zat bij alle aanvallen er goed tussen, overliep het middenveld en speelde nagenoeg de hele tijd op de aanval. Na enkele minuten was het dan ook al 0-3. Wederom in 2 pogingen (je zou zeggen, doe het eens op een andere manier) was het ditmaal Ian “het blok” Theunissen die het doelpunt meepikte. Hij lette goed op hoe een afstandschot van Nanne gekeerd werd door een uitstekende spelende keeper van Zwentibold 3. Na dat wapenfeit vroeg in de 2e helft, nam OVCS ook wat gas terug. Hoewel het nog steeds continue de aanval zocht, kwamen er geen extra doelpunten bij. Eigenlijk leverde de 2e helft vooral veel “hoe kun je die nou missen?” reacties op. De absolute publieksfavoriet kwam van Finn “de witte Brobbey” Vahsen. Een aanval uit het boekje, Rick met een voorzet uit de categorie “daar kun je niet naast”, en jawel — Finn deed het toch. Een zeldzaam stukje precisie naast het doel. Zelfs de spits van Zwentibold applaudisseerde. Na dat wapenfeit oefende OVCS nog wat op hoekschoppen, die allemaal niet werden benut. Na 90 minuten floot de scheidsrechter af en nam OVCS wederom de punten mee terug naar Sittard.

    OVCS is na 4 wedstrijd nog steeds ongeslagen en op volle stoom. Vier gespeeld, 20 voor, 1 tegen — cijfers waar zelfs Ajax jaloers op zou zijn (althans, het Ajax van vóór 2023).  En dat levert een voorlopig eerste plaats op.

    Komende zondag neemt OVCS het op tegen vv Sittard 4. Die tegenstander is de enige tegenstander die ons op social media volgt (Instagram: @ovcs_1) en dus kijkt naar hoeveel bier wij drinken. Of dat een voordeel of nadeel is, kunt u 2 November zien bij OVCS. Vanaf half 12 rolt de bal!

    Last but not least: de boetepot. Die blijft steken op €161,50, met Nanne nog steeds fier bovenaan. Maar de opmerkelijkste ontwikkeling komt van Lars “Rooie Ronnie” van de Looverbosch. Die lijkt een nieuwe hobby te hebben ontdekt: anderen een boete aansmeren. En met succes! Als hij zo doorgaat, sluiten we dit seizoen niet af in de kantine, maar op Vlieland — het Ibiza van Nederland. Alleen dan met regen, wind en Joey die klaagt over z’n voeten.

    Tot zondag!